============================================================
اگر توانستی قاعده و قانون طبیعت را بشكنی، معجزه كرده‌ای. طبیعت یك سری قاعده و قانون دارد كه شكستن آن كار هر كسی نیست.
هیچ كس باور نمی‌كرد بشود در بحبوهه جنگ روی اروند خروشان، با آن جزر و مد زیادش و با آن عرض بلندش پل زد. اما جنگ ثابت كرد مردانی هستند كه كاری به قاعده و قانون طبیعت ندارند و یك «یا علی» می‌گویند و می‌زنند به آب.
پس از عملیات والفجر هشت، باید یك راه ارتباطی بین خاك خودمان و شهر فاو كه تازه به دست رزمندگان اسلام افتاده بود، ایجاد می‌شد. رزمندگانی كه در فاو بودند، باید پشتیبانی می‌شدند. امكانات و نیرو می‌خواستند. قبل از والفجر هشت، پلهایی روی اروند زده بودند، اما اروند هیچ كدام را تحمل نكرده بود و همه را بلعیده بود. یك پل ساخته بودند به نام پل فجر، كه شبها آن را نصب می‌كردند و روزها جمعش می‌كردند. این پل نیز توان انتقال حجم نیروها و امكانات را نداشت و كارآمد نبود. باید پلی ساخته می‌شد محكم و مطمئن تا بتواند در شبانه‌روز تجهیزات و تداركات و مهمات را به آسانی به آن سوی آب برسانند. پل بعثت، به طول 900 متر و عرض 12 متر روی اروند زده شد تا چشم جهانیان را خیره كند.
پنج هزار لوله 12 متری، به قطر 142 سانتی‌متر و ضخامت 16 میلی‌متر از جنس فولاد، در عمق دوازده متری رودخانه‌ای خروشان كه ارتفاع جزر و مدش از پنج متر هم بالاتر می‌رفت، شش ماه از جهادگران اسلام وقت گرفت. دشمن در طول جنگ از هر سلاحی استفاده كرد كه پل را از بین ببرد، اما نتوانست.
بچه‌ها دو طرف لوله‌ها را بسته بودند كه لوله‌ها در آب غرق نشوند. بعد از این‌كه كار اتصال لوله‌ها انجام می‌شد، در لوله‌ها را باز می‌كردند تا آب با فشار از لوله‌ها عبور كند و لوله‌ها به زیر اب بروند و غرق شوند. بعد روی لوله‌ها را زیر سازی و آسفالت می‌كردند.
طراح این شاهكار بزرگ، مهندس بهروز پورشریفی از برادران جهاد سازندگی بود.
پل بعثت، شاهكار مهندسی ـ رزمی تاریخ دفاع مقدس است و امروز با همین عنوان در دانشگاه مهندسی دافوس، تدریس می‌شود. برخی از قطعات این پل، امروز در گلزار شهدای خرمشهر است و برخی دیگر، همانجا كنار اروند، به تماشا نشسته است. تماشای همت شیرمردانی كه او را خلق كردند و از روی او گذشتند و سندی بر هنر و اراده جوانان این مرز و بوم افزودند.
===============================================
هواپیماهای عراق برای تخریب پل بعثت تا 10 متری پایین می آمدند
همایش بررسی فعالیت های مهندسی دفاع مقدس با حضور مهندس حسین علی مدیر عامل کانون سنگر سازان بی سنگر در دانشگاه شریف برگزار شد.
مهندس حسین علی عظیمی فرمانده قرارگاه کربلا و مدیرعامل کانون سنگرسازان بی سنگر عصر دیروز در همایش بررسی فعالیت های مهندسی دفاع مقدس در دانشگاه شریف ضمن تقدیر از عملکرد شهید قاضی در دوران دفاع مقدس گفت: شهید تفت چی یکی از فرماندهان اصلی در دفاع مقدس و بنیانگذار مهندسی جنگ در دنیاست و شاید در 200 یا 300 سال گذشته مهندسی مانند او نداشته ایم.
وی درباره پل بعثت گفت: پل بعثت از برندهای جهانی دنیاست و در دنیا آن را می شناسند و بحث علمیات والفجر هشت و حضور ایرانیان از آب نکته ای است که در مهندسی جنگ در دنیا مطرح است و فرماندهان جنگ و دفاع مقدس در آن نقش بارزی را داشتند. همچنین نوع مهندسی پل بعثت چیزی است که قبلا در جنگ های حتی مانند جنگ ویتنام هم وجود نداشته است که در این رابطه مهندس ناجیان و شهید سیدمحمدتقی رضوی.
وی با بیان اینکه شهید محمدتقی رضوی تنها کسی است که شهید آوینی با نام او فیلمی ساخته است خاطرنشان کرد: در اوایل انقلاب نهادهای مختلف انقلابی توسط امام خمینی (ره) تأسیس شد که بین آنان جهاد سازندگی یکی از آنان بود و سازمانی برای جبران خرابی ها بود همچنین قرار بود سپاه و جهاد سازندگی دست به دست هم بدهند که پس از آن جهاد توسعه روستایی و جهاد دانشگاهی ساخته شد اما مهم ترین چیز پشتیبانی جهاد جنگ بود و بعد از 15 ماه از تشکیل جهاد سازندگی جنگ تحمیلی آغاز شد که هر دو گروه برای دفاع از کشور به مناطق جنگی رفتند.
عظیمی در ادامه افزود: پس از آغاز جنگ نهاد پشتیبانی و مهندسی جنگ و جهاد با نام اختصاری (پ.م.ج.ج) تشکیل شد. این نهاد مستقیما با سپاه و ارتش کار می کرد در ابتدا جهاد سازندگی به وزارتخانه تبدیل شد پول و کمک مردم بیشتر این نهاد را می چرخاند. ارتش کادر نظامی، سپاه، پشتیبانی و مهندسی جنگ و جهاد همه با هم در قرارگاه خاتم الانبیا شروع به فعالیت کردند که مهم ترین ابداع آنان عملیات والفجر هشت بود.
مدیر عامل کانون سنگرسازان بی سنگر در ادامه افزود: در این عملیات تجهیزات، تانک ، نیروهای زره ای، ماشین، سوخت و ... هر کدام از اینها اگر برای کمک به نیروها وجود نداشت نیروهای داخلی فلج می شدند و در صورت هر گونه بی دقتی ممکن بود کربلای 5 تکرار شود.
وی با بیان اینکه مهم ترین چیزی که دنیا نمی دانست این بود که ما چگونه تجهیزات را به نیروهای (پ.م.ج.ج) می رسانیم گفت: تجهیزات را توسط پلی جابه جا می کردیم که به پل غیبی معروف بود.
والفجر هشت عملیاتی متکی به مهندسی بود
عظیمی در باره روند ساخت پل بعثت گفت: روی رود اروند پلی ساخته شد اما یک روز هم دوام نیاورد و عراقی ها آن را بمباران کردند پل دوم هم توسط پ م ج ج ساخته شد که آن هم بمباران شد که پس از آن احساس نیاز به بنای بود که منهدم نشود دو پیشنهاد وجود داشت، اول ساخت تونل از اروند به فاو و دوم احداث پل بود که احداث پل به تصویب رسید و اجرای این طرح به نیروهای جهاد خراسان واگذار شد و در واقع والفجر هشت عملیاتی متکی به مهندسی بود. بعد از 26 سال که از آن واقعه می گذرد پمپ های که در آن زمان ساخته شد هنوز موفق به ساخت مجددآن نشده ایم.
وی در ادامه افزود: ضرورت احداث پل مقاوم در قسمت های جنوبی فاو ایجاد شد و پ م ج ج پلی بالای خیبر ساخت که روزها باز می شد و شب ها بسته بود در آن زمان عمق رود اروند 16 متر بود که باجریان مد چندین متر به این عمق اضافه می شد سقف این پل برای ما بسیار ضروری بود زیرا به واسطه احداث آن جان چندین هزار نفر نجات پیدا می کرد این پل زیر آب ساخته شد اما توسط نیروهای عراقی بمباران شد که ما مرمت کردیم و این پل غرق شدنی نبود.
فضای امروز جامعه با وجود تحریم ها فضای جنگ است
در ادامه این نشست مهندس توسلی مجری پل بعثت و مدیر عامل شرکت سرمایه گذاری شهر وابسته به شهرداری گفت: پس از آنکه استکبار جهانی در مقابل ایران کار نتوانست پیش ببرد به حمایت از صدام برآمد و جنگ تحمیلی آغاز شد و اگر مقاومت مردم ایران نبود مشکلات زیادی ایجاد می شد و باید بدانیم که اکنون هم در مبارزه اقتصادی هستیم و فضای امروز جامعه با وجود تحریم ها فضای جنگ است.
هوایپماهای عراقی برای تخریب پل بعثت تا ده متری پایین می آمدند
توسلی در ادامه در مورد احداث پل بعثت گفت: شرایطی برای ما ایجاد شد که توانستیم 50 هزار نیرو را قبل از والفجر هشت از خراسان در مناطق جنگی مستقر کنیم و با وجود مد کاملی که بر اروند حاکم بود عملیات والفجر هشت انجام شد. در آن عملیات تقریبا 70 هواپیمای عراقی را به زمین انداختیم که پشتوانه این طرح بسیار سخت بود و زمینه احداث پل بعثت طراحی شد. در آن زمان هوایپماهای عراقی برای تخریب پل بعثت تا ده متری پایین می آمدند.
وی درادامه گفت: پل بعث پلی ضدبمب است که در دانشگاه های دنیا آن را درس می دهند. برای ساخت این پل در ابتدا 70 میلیون دلار صرف خرید ورق های فلزی شد که پنج هزار لوله با قطر 75 سانتی متر را تولید کردیم. حمل این لوله ها کار بسیار مشکلی بود که پس از حمل لوله ها آنان را در آب شناور می کردیم. در ابتدا لوله های را با یک گوشواره عظیم به یکدیگر متصل می کردیم و با سه لایه لبه لوله ها را می پوشاندیم تا در آب شناور بماند و حمل این لوله ها باید وقتی انجام می شد که جزرومد کامل نباشد چون در آب دوام نمی آوردند.
توسلی در ادامه افزود: بعد در لوله ها را باز می کردیم و لوله ها در آب غرق می شدند به شکلی که حداکثر نه لوله روی هم قرار می گرفتند ساخت پل بعثت شش ماه بیشتر طول نکشید.
توسلی با بیان اینکه 80 درصد نیروهای ما متعلق به دانشگاه صنعتی شریف بود گفت: ما باید از نیروهای فنی مهندسی که خبره کار بودند استفاده می کردیم.
در ادامه این همایش نفر حسین علی عظیمی مدیرعامل کانون سنگرسازان بی سنگر خاطرنشان کرد: پس از اینکه رودخانه کاملا با لوله ها پر شد بعد لوله های با قطر 50 و 35 سانتی متر روی لوله های اصلی ریختیم و فضای خالی را پر کند و بعد روی آن را آسفالت می کردیم در هفته اول سه تا چهار بمباران داشتیم اما در نهایت عراقی ها از بمباران پل بعثت ناامید شدند.
================================================
در بهمن ماه1364درحاليكه مردم ايران جشنهاي پيروزي انقلاب اسلامي را برگزار مي كردند،رزمندگان اسلام در يك عمليات حيرت انگيز، شهر ساحلي فاو را در منتها اليه جنوب عراق تصرف و ارتباط عراق را با آبهاي خليج فارس قطع كردند.
طراحي و فرماندهي عمليات از چنان دقت بالايي برخوردار بود كه دشمنان ايران را عملاً در انزوا قرار داد. براي چندمين بار بود كه ائتلاف جهاني عليه ايران واقعاً از درك ايران عاجز مانده بود. فرماندهان ايران چگونه توانسته بودند با وجود ماهواره هاي جاسوسي، هواپيماهاي جاسوسي آواكس و ... عمليات به اين بزرگي و عظمت را طراحي و اجرا كنند، بدون اينكه دشمنان كوچكترين اطلاعي از آن داشته باشند. چاره اي نبود، اردوگاه شيطان بايد شكستي ديگر را از سپاه اسلام قبول مي كرد. با اينكه عبور دادن نيروي نظامي و گذر از اروند رود از نظر كارشناسان نظامي دنيا غيرممكن بود، اما به همت نبوغ و درايت ايراني، اين ناممكن، ممكن شده بود. حالا دنيا منتظر شكست ايران در فاو بود. از نظر نظامي پشتيباني اين حجم نيرو از طريق رودخانه اي كه حدود يك كيلومتر عرض دارد و عمق آن 12 متر است و 5/3 متر اختلاف ساحل در جزر و مد دارد، كاري غير ممكن است. پس اردوگاه دشمنان ايران با اين اميد كه توان ايران تحليل مي رود و شكست مي خورد، عقده تحقير آميز شكست را تحمل مي كردند، غافل از اينكه شگفتي ديگري در حال ظهور است.
همان اراده و تفكري كه از اروندرود عبور كرد و دشمنان اسلام را وادار به تسليم نمود، حالا پشتيباني و لجستيك رزمندگان اسلام را مهيا مي كرد.
احداث پل بر روي رودخانه اروند در دستور كار فرماندهان جنگ قرار گرفت.از نظر مهندسي احداث پل بر روي رودخانه اي با شرايط و مشخصات اروند در حالت عادي نياز به ماهها وقت و مصالح انبوهي دارد. اما پل مورد نظر فرماندهان جنگ بايد در كمترين زمان، در استتار و پوشش كامل و به دور از ديد دشمناني كه هر روز با صدها پرواز شناسايي به وسيله هواپيماهاي جاسوسي و ديد كامل توسط ماهواره هاي جاسوسي در منطقه داشت و از همه مهمتر مقاوم در برابر بمباران و گلوله باران عراق باشد.
آستينهاي همت فرزندان ايران بزرگ براي خلق حماسه اي ديگر بالا رفت. كار بايد با دقت و ظرافت خاصي انجام مي شد، به گونه اي كه از ديد دشمنان مخفي باشد. در اين كار رزمندگان بايد با عوارض طبيعي و طبيعت خشن جغرافيايي دهانه خليج فارس نيز به نوعي
مي جنگيدند.
طوفانهاي بزرگ اين منطقه، آتش پر حجم توپخانه و هواپيماهاي دشمن و ... اما همه اين موانع كوچكتر از اراده مقدس رزمندگان و مهندسين جنگ بود.
طراحي پل به اين صورت بود كه با انتقال حدود 5000 لوله فولادي 12 متري با دهانه 42/1 سانتيمتري از اهواز و چينش آنها از كف رودخانه تا بالاي آب، اين كار به انجام برسد و پل ساخته شود.
آنچه در پي مي آيد شرح مختصري از چگونگي خلق اين حماسه بزرگ و شاهكار مهندسي جنگ است. شاهكاري كه مانند خيلي از ميراثهاي اين مرز پر گهر تا ابد در حافظه قدرشناس مردم ايران و پيروان اسلام ناب محمدي خواهد ماند.
احداث پل بر رودخانه اروند
1-مشخصات رودخانه
«پل بعثت» بر روي رودخانه اروند احداث شده است. به دليل نزديكي به خليج‌فارس و جريان جزر و مد، آب رودخانه كيفيت آب دريا را دارد. حداكثر شدت جريان در زمان جزر اتفاق مي‌افتد كه حدود 2 ميلي ثانيه مي‌باشد. عرض رودخانه در محل پل900 متر و حداكثر عمق آن 12 متر است.
لازم بود براي شروع و پايان اين عمل مطمئن باشيم و بتوانيم بر روي رودخانه‌اي كه داراي ويژگي‌هاي جزر‌و‌مدي بلندي با اختلاف 5/3 متر است، اين امر را محقق سازيم. برخي از كارهاي طراحي توسط مهندسين ستاد كربلا انجام شده بود، ولي مشكل بستر رودخانه و مسأله ايمني طرح وجود داشت. در ابتداي شروع كار متوجه شديم كه پيشروي آب از قسمت ساحل است، كه اين موضوع ابهامات فراواني در برابرمان قرار داد. مردد بوديم شمع كوبي كنيم و پشت شمع كوبيها لوله ها را بيندازيم يا... همچنين مطمئن نبوديم كه بتوانيم با شيوه‌اي توجه دشمن را منحرف كنيم كه مزاحم كار ما نشود و البته مشكلات ديگري از نظر فني پيش رو بود كه پاسخ روشني براي آنها نداشتيم.
مشورت‌هايي با مسئولين ستاد كربلا انجام شد و قرار شد كه روي سيستم شناوري كار كنيم، به جاي اينكه لوله‌ها را به صورت خام درپشت شمع‌ها قرار دهيم، لوله‌ها را شناور كنيم و بعد آنها را غرق نماييم. اصل شناوري يك مسأله بود كه يك لوله به قطر 5/1 متر و با وزن حدود 7 تن چگونه مي‌توان آن را بر روي آب شناور نگه داشت در حالي كه طوري سر و ته آن را ببنديم كه به آساني هم بارشود. پاسخي براي اين سئوال در هيچكدام از كتب معتبر پيدا نكرديم. در اشل‌هاي آزمايشگاهي هم، اين كار بسيار پرهزينه و مشكل و شايد غيرممكن مي‌‌نمود، لذا لازم ديديم اين آزمايش را در اشل‌هاي واقعي انجام دهيم و پاسخش را به دست آوريم. موضوع ديگر اين بود كه اين كار از لحاظ سيستم ايستايي و پايداري به صورتي باشد كه بتواند در مقابل جزر و مد و سرعت‌هاي زياد جريان رودخانه مقاومت كند و در رابطه با بستر مطمئن رودخانه، تعادل خودش را از دست ندهد و در مقابل لرزش‌ها، مقاومت‌هاي لازم را داشته باشد. روي اين سيستم با مشخصات و مزيت‌هاي طرح شده بايد جواب‌هاي دقيق و محاسباتي پيدا مي‌كرديم و يا با آزمايش به يقين مي‌رسيديم. ما به هر نحو كه شده بايستي اين كار را انجام مي‌داديم زيرا رزمندگان ما در جزيره فاو حضور گسترده‌اي داشتند و از اين طرف رودخانه تدارك لازم در اختيارشان قرار مي‌گرفت. امكانات شناوري محدوديت‌هاي زيادي داشت كه نهايتاً اين موضوع برايمان روشن بود و مطلب ديگري كه برايمان وجود داشت حمايت بي‌دريغ مسئولان امر بود كه قوت قلبي براي ما بود. مطمئن بوديم كه اگر خداي‌ناكرده در اجراي طرح با شكستي روبه‌رو شويم، به علت حسن نيت توبيخ نخواهيم شد. مسأله ديگر اينكه نظر رزمندگان و جهادگران ما نسبت به حمايت خداوند بود كه پشتيبان ماست و ايمان و فداكاري نيروهاي ما عامل ديگر بود كه جمعاً باعث شد تصميمات قطعي درباره طرح شناوري گرفته شود. البته تا به اين طرح شناوري رسيديم مدتي طول كشيد تا پاسخ اين كار را به دست آوريم.
2-مشخصات پل
پل از لوله‌هايي به طول 12 متر و داراي قطر 56/142 سانتي‌متر و ضخامت 16 ميلي‌متر از نوع فولاد (ST 60) تشكيل شده است. لوله‌ها در هر رديف زنجير توسط اتصالات گوشواره‌اي به يكديگر متصلند. هر رديف طوري روي رديف قبلي قرار مي‌گيرد كه شكل شبكه لانه زنبوري را به وجود مي‌آورد. لوله‌ها در چند رديف فوقاني به يكديگر متصل نيستند، از جايي كه لوله‌ها را نمي‌توان از طريق شناوري روي‌هم قرار داد.
پس از تراز نمودن سطح فوقاني با قرار دادن لوله‌ها با قطرهاي متفاوت ـ به ضخامت لازم ـ روي آخرين رديف آسفالت ريخته مي‌شود.
در طرح اوليه براي سيستم شناوري قطعات پنج‌تايي به يكديگر متصل مي‌شدند كه براي آباندازي آن نياز به اسكله داشتيم كه ساخته شد وحتي اينكه به طرح قطعات پنج تايي هم رسيديم هم مطلبي است؛ يعني ابتدا مطالعاتي روي آن صورت گرفت و ما محل نهر و نوع اسكله و كارگاه را انتخاب كرديم كه خود اينها هر كدام مراحلي داشت كه شايد از حوصله ايم مقوله خارج باشد. خلاصه اينكه براي اسكله، قسمتي از كارهاي جوشكاري در اهواز و مقداري هم در كارگاه منطقه صورت گرفت و موقع شناور بودن لوله نيز مراحلي داشت كه چگونه ما توانستيم پاسخش را پيدا كنيم و يك چنين لوله‌اي در حالت شناوري و... و آيا چگونه مي‌توان يك لوله را با اين ابعاد در حالت شناوري نگه داشت و درِ آنها را به چه وسيله‌اي ببنديم و چگونه بازش كنيم در حالي كه پاسخ آنها را نمي‌توانستيم در كتاب‌ها پيدا كنيم. البته اصول علمي را در اختيار داشتيم. مانند قانون ارشميدس كه «اگر جسمي وارد مايعي بشود به اندازه وزن مايع هم حجمش از وزن آن كاسته مي‌شود». و اين براي ما روشن بود با توجه به 19 متر مكعب و يا به عبارتي 19 هزار ليتر يعني 19 تن آب را قدرت شناوري داشته باشد و يا به اين عبارت كه اگر ما درِ اين لوله را ببنديم شناوري به دست مي‌آيد كه قادر است وزن 19 تن بار را بر روي خودش تحمل كند و در مورد اين كه وزن خودش 7 تن است و اين در بايد اين فشار را هم تحمل نمايد. و حال آيا اين دريچه بايد چه نوع باشد كه مقاومت اين كار را داشته باشد و بتواند زود باز شود. ابتدا برادران پارچه برزنت را پيشنهاد كردند كه ما نمي‌دانستيم تارهاي اين پارچه چقدر مقاوم است و چگونه ما اين را ببنديم و ديگر سؤالات متعددي كه وجود داشت و به ناچار بايد اين آزمايش را در اشل‌هاي واقعي انجام مي داديم. اين آزمايش را در محور عملياتي خودمان انجام داديم كه ابتدا اسكله را ساختيم و لوله‌ها را در تعداد پنج‌تايي روي آن قرار داديم. سپس درِ لوله‌ها را با برزنت و پلاستيك بستيم كه مهار آنها توسط تسمه‌هاي پلاستيكي كه خاص كارتن‌بندي است انجام شد كه بعد از طناب به جاي تسمه استفاده كرديم البته طناب همان استقامت را دارا بود، به علاوه به سرعت باز مي‌شد و همين امر باعث شد كه طناب انتخاب شود.
3-خلاصه روش اجرا
1- براي اتصال لوله‌ها به يكديگر و قراردادن هر يك از لولههاي رديف اول روي بستر رودخانه و سپس لولههاي رديف‌هاي بعدي روي لولههاي پايين‌تر از طريق شناور نمودن هر يك از لوله‌ها ـ به وسيله بستن در لوله با برزنت ـ استفاده مي‌نماييم.
2- جهت بستن سر لوله‌ها و آباندازي آنها از سكوهاي مناسب استفاده مي‌شود.
3- جهت انتقال لولههاي شناور از محل آباندازي تا محل نصب از روتورگ استفاده مي‌گردد.
4- براي آباندازي لوله‌ها از روي سكو به داخل آب از جراثقال استفاده مي‌گردد.
5- بعد از اتصال چند لوله شناور به تعداد متناسب با شدت آب و وضعيت رودخانه، در تعدادي از لوله‌ها شناور را باز مي‌كنيم تا غرق شوند و در پايان اين مرحله از غرق تعدادي لوله شناور براي اتصال لولههاي بعدي روي آب باقي مي‌مانند.
6- ميزان انحراف محور هر يك از لوله‌ها از محور پل به وسيله دوربين كنترل شده و زمان‌هاي غرق از نظر شدت جريان طوري انتخاب مي‌شوند كه ميزان انحراف جبران شود. يا از طريق قرار دادن يك لوله، تصحيح انحراف از محور در جاهايي كه مورد لزوم است لوله‌ها را در محور پل قرار مي‌‌دهيم.
7- نقطه شروع هر رديف از محلي خواهد بود كه رديف قبلي نسبت به نقطه شروع خود اختلاف ارتفاعي برابر قطر لوله پيدا كرده باشد.
8- بعد از پايان نصب لوله‌ها از طريق شناوري، نصب رديف‌هاي بعدي و رگلاژ بالاي لوله‌ها و ريختن آسفالت را از ساحل شروع كرده و پيشروي مي‌نماييم.
9- ساخت لوله‌ها مطابق مشخصات در كارگاه‌هاي خارج از منطقه اجراي پل ساخته و سپس حمل مي‌شوند.
ساخت لوله
در كارخانه لوله سازي ورق‌ها به صورت لوله درآمده و پس از آزمايش‌هاي لازم در اختيار كارگاه جوشكاري گوشواره‌ها قرار مي‌گيرد. لولههاي استفاده شده از نوع لولههاي ساخته شده براي انتقال نفت و گاز بوده و مي‌توان از لولههاي درجه 2 و 3 در صورتي كه داراي استحكام لازم براي تحمل بارهاي عمودي (فشاري) باشند، استفاده نمود.
در زمان شناور بودن مسأله كشيدن مطرح بود كه آيا با چه وسيله‌اي قادريم اين لوله‌ها را بكشيم. البته وسايلي مانند روتورگ1 و طارق2 و قايق‌ها اكثر مواقع وسيله‌اي را حمل ميكردند ولي هيچ‌گاه چيزي را نمي‌كشيدند كه اين خود سؤال بود. ولي در زماني كه اين لوله‌ها شناور شدند، خيلي از مسائل برايمان روشن گرديد. مسأله ديگر انتقال لولههاي پنج‌تايي از سطح شيب‌دار بود. با اين كه تمام اينها محاسبه شده بود، باز مسأله وارد كردن اين تعداد از اين1- شناوري بزرگ‌تر از قايق‌هاي تندرو 2- شناوري كه قادر است وسائط نقليه و بار را حمل كند.
سطح مطرح بود كه جراثقال دستي و جراثقال‌هاي ديگر و... مطرح شد كه نهايتاً بهترين راه هل دادن را انتخاب نموديم و چون اين اولين آزمايش در اين صورت بود لذا گفته شد كه عكس و فيلم نيز تهيه شود. در زمان مد لولههاي شناور را در نهر قرار داديم و قرار شد از آنجا لوله‌ها را به طرف رودخانه بكشيم. موقع انجام اين كار برزنت و پلاستيك لوله‌اي سر خورد و در فاصله 50 متري اسكله درون آب غرق گرديد. همه را يأس و نااميدي فراگرفت و سؤال‌هايي مطرح مي‌گرديد. ما در اين زمان برادراني را كه سؤال و يا حرفي داشتند فرامي‌خوانديم و از گفت‌و‌گو‌ها و بحث‌ها اشكالات كار را جستجو مي‌كرديم. و مسأله بدين صورت حل شد و هيچ‌گاه از ايراد گرفتن از كارمان گريزان نبوديم.
براي ما اصول كار روشن بود و در جزئيات نياز به تجربه وآزمايش بود. ما نظام و سازماندهي برادران را انجام داديم كه گروه‌هايي از قبيل حمل و نصب و آباندازي تشكيل شد و به آنها آموزش‌هاي لازم، حتي شنا، داده شد و از نظر ايمني و حفاظتي توجيه شدند و بعد به آنها گفتيم كه همه ما در يك شرايط كاري قرار داريم كه به مقاومت و پايداري و فداكاري نياز دارد وممكن است در مراحلي از كار با شكست مواجه شويم و اين شكستها بايد برايمان درس باشد و اگر عدم موفقيتي در كار به وجود آمد، نبايد به تداوم كار لطمه وارد شود. بعد ما همه مي‌دانستيم كه بايد از روش سعي و خطا استفاده كنيم و در ضمن، كار هم پيش برود. اما پس از غرق اين قطعه پنج‌تايي سؤالات اوج گرفت ولي ما اعلام كرديم كه برادران حق دارند ديد‌گاه‌هاي خودشان را بيان كنند. البته نه به عنوان اينكه طرح مواجه با شكست شده بلكه ما بايد اشكالات را بشناسيم. در همان بعد ازظهر جلسهاي با افراد مسئول در موقعيت1 تشكيل داديم. در اين جلسه بحث مختصري صورت پذيرفت و مراحل بعدي كار و مراحل ايمني هم مطرح گرديد كه از آن جمله يكي سطح شيب‌دار بود كه توانستيم به نتيجه برسيم. بعد در مورد برزنت بود كه ابتدا ما در مورد خود برزنت نقاط ضعفي را تصور مي‌كرديم ولي بعد متوجه شديم كه ضعف از برزنت نيست بلكه از سطح اتكاي آن است، با توجه به اينكه طناب بسته شده استقامت خوبي داشت ولي ما اصطكاك برزنت بر روي لوله را به حساب نمي‌آورديم. و چيزي هم كه باعث شد لوله‌ها غرق شوند، كشيده شدن برزنت بر روي بدنه لوله بود.
در مطالعاتي كه انجام شد به فكر افتاديم كه اگر جسمي را ما در پشت برزنت قرار دهيم كه منانع فشار آب بر برزنت شود ـ يعني فشار آب را خنثي نمايد ـ اين ضعف سايش برزنت را هم خنثي كرده‌ايم، بدين جهت يك طبق1 تخته‌اي را در نظر گرفتيم كه از داخل بر پشت برزنت قرار دهيم. ولي گذاشتن اين طبق ساده نبود؛ از طرفي هزينه زيادي را در برداشت و در بازكردن لوله هم اشكالاتي را به وجود مي‌آورد. در جلسهاي كه داشتيم پيشنهاد شد كه به‌جاي لولههاي پنج‌تايي،سه،دو و حتي يك لوله كارگذاري شود كه البته تمام اين مباحث با برادران مهندس ستاد كربلا كه چند نفرشان در اين كار شركت داشتند انجام شد. ما در اين امر مهم از هر كسي اعم از مهندسين و متخصصين تا كارگرهاي ساده كمك مي‌گرفتيم و تمام اينها در اين كار مؤثر بودند. اينطور نبود كه يك نفر طرح را تهيه كرده باشد و عده‌اي هم بايد اجرا كنند، بلكه مجموعه اين افراد بودند كه روي اين مسأله اظهارنظر ميكردند و ما نسبت به جمع‌آوري نظرها و پيشنهادها و جمع‌بندي آنها اقدام مي‌كرديم و نتيجه نهايي را به اجرا در‌مي‌آورديم. بنابراين از قطعات يك لوله‌اي كه سهولت بيشتري نسبت به پنج‌تايي داشت و از نظر سيستم كاري با اصول اوليه قطعات پنج‌تايي، يكي بود استفاده نموديم كه قرار شد اتصالات لازم را براي آن طراحي كنند. در حالي كه ما روي قطعات پنج‌تايي كه براي نحوه بازكردن و بستن تعدادي از لوله‌ها استدلال‌هاي علمي داشتيم و نسبت به يك‌لوله‌اي با توجه به شكل غرق شدن آن و با توجه به مشكل بازكردن درِ لوله در عمق‌هاي زياد مشكل داشتيم ولي نشبت به انتخاب اتصالات برتري‌هايي نسبت به پنج‌تايي داشت كه آن را انتخاب كرديم. قرار شد اتصالات مورد نياز در كارگاه اهواز ساخته شود و ما از فرصت استفاده كرديم و از لوله خام به صورت تكي از همان اسكله شيب دار استفاده كرديم. طناب را به تسمه و يك لا برزنت را به دولا تبديل نموديم و تعداد لايه‌هاي تسمه را براي هر يك سه لايه انتخاب كرديم و براي جلوگيري از سر خوردن برزنت ميل‌گردي را به لوله جوش داديم و بالاخره آن اصئول ايمني را كه فكر مي‌كرديم رعايت نموديم. گروه حمل، با دو يا سه روتورگ آمدند كه لوله را به خود ببندند و حملش كنند كه روتورگ نتوانست خودش را كنترل كند و از بالاي لوله برزنت را پاره كرد و ما در اين بين متوجه شديم كه آب به داخل لوله نفوذ كرده است، با وجود اينكه برزنت از ناحيه بالا كه در آب نبود پاره شده بود و اين سوال بزرگي بود. هنوز لوله از روي سكوي شيب‌دار آزاد نشده بود و از طرف ديگر به جراثقال متصل بود در نتيجه لوله را بالا كشيديم و بر روي آن به مطالعه پرداختيم.
الحمدلله جواب اين سؤال را هم متوجه شديم و آن اين بود كه به خاطر خلأيي است كه در داخل لوله ايجاد مي‌شود يعني خارج شدن هوا باعث مي‌شود كه از كناره‌هاي برزنت آب به داخل آن نفوذ كند.
برزنتهاي اول دوباره بازشدند و مجدداً درِ لوله‌ها را بستند. گروه حمل و نصب آماده شد. همه نگران بودند، زيرا كار طوري پيش مي‌رفت كه سؤال‌ها دائماً مطرح مي‌شد. براي اطمينان بيش‌تر قرار گذاشتيم كه لوله را در آب بگذاريم ولي آزادش نكنيم و پس از چند ساعت آن را از آب بيرون آوريم تا ببينيم چه وضعي پيش آمده است. اين كار را انجام داديم كه در اين حالت نيز آب به داخل نفوذ كرده بود. ما اشكال كلي در كار نمي‌ديديم و گفتيم خوب است با اين حال يك آزمايش در داخل نهر ورودي با همين لوله انجام دهيم و ببينيم چه اتفاقي رخ مي‌دهد. آب در حالت جزر بود و بچه‌ها خسته شده بودند و در عين حال آماده بودند كه در هر شرايطي كار كنند. هنوز خيلي از مسائل براي گروه حمل روشن نبود ولي ما مي‌دانستيم كه اگر خداي‌ناكرده لوله غرق شود روتورگ را هم با خود به پايين مي‌برد ولي اين مسأله در نهر مهم نبود، زيرا بچه‌ها مي‌توانستند خودشان را نجات دهند. كار مشكل بود ولي تا حدي كه مي‌توانستيم مسائل نجات و ايمني را فراهم كرديم و با توجه به اين خطرها برادران اين مأموريت را پذيرفتند.
ما لوله را در عقب روتورگ بستيم، كنترل نهر و بستن حفاظت قايق امداد در پشت لوله، ارتباطات بين گروههاي حمل،نصب،نجات،آب اندازي با فرماندهي و غيره فراهم شد. در همان حركت اوليه باز يك سانحه ديگر اتفاق افتاد كه لوله به بدنه ساحل برخورد كرد كه يك قسمت از برزنت رويي پاره شد ولي خوشبختانه از تجربيات گذشته پند گرفته و دو لايه برزنت نصب كرده بوديم. باز در اين حال دستور داده شد روتورگ به حركتش ادامه دهد ولي تمام حركات و لحظات تحت كنترل بود. نزديكي‌هاي اروند رسيديم و ديديم اتفاق خاصي نيفتاده است تصميم گرفتيم آن را وارد اروند كنيم. لحظه بسيار حساسي بود و مي‌توانيم آن را از مهم‌ترين مراحل اجرايي طرح بدانيم؛ زيرا اين كار با آزمايش و فداكاري، ايثار دقت و حفاظت توأم بود و از همه مهمتر اميد به موفقيت داشتيم. حركت ما برخلاف آب انجام مي‌شد چون آب در جزر بود و فشارهاي بيشتري روي جداره‌هاي برزنت وارد مي‌شد. قسمتي از رودخانه كه حالت دلتايي داشت ممكن بود مشكل ايجاد كند كه به حمدلله از آن گذشتيم و كارها خوب پيش مي‌رفت كه در هر حال گروه نصب هم آماده بودند و لوله را اسكورت ميكردند و آماده تحويل لوله شدند. در اين حال نياز به سيم بكسل و طناب بود كه لوله را به ساحل ببنديم كه در اين‌جا آماده نبود لذا لازم شد كه شكل‌هايي1 را به دستگاه‌هاي لوله وصل كنيم و بعد طناب را به آنها وصل نماييم. براي اين كار در يك لوله شناور كه هيچ اختياري نمي‌توانست داشته باشد و دائم غلط مي‌خورد به خصوص كه روتورگ هم ايستاده بود،كاري مشكل و طاقت‌فرسا شده بود چون قايق‌ها نمي‌توانستند خوب در كنار لوله پهلو بگيرند و قايق‌ران‌ها هم برايشان مشكل بود، خلاصه يكي از برادرها خودش را به آب انداخت و زير لوله رفت و به سختي شگل را وصل نمود كه آوردن همين شكل و رساندن به دست ما و مراحل اجرايي ديگري كه در اين كار به ظاهر ساده وجود داشت كه به ما درس‌هاي زيادي را داد و چيزهايي را برايمان مشخص كرد كه بايد از قبل پيش‌بيني مي‌كرديم.
اين كار حدود 2 ساعت به طول انجاميد و در آخر برادران موفق شدند لوله را به ساحل بكشند. خلاصه اين اولين لوله شناوري بود كه توانستيم از داخل نهر به طور شناور به ساحل برسانيم و نصبش كنيم.
جوشكاري گوشواره‌ها
گوشواره‌ها به صورت نرينه و مادينه در طرفين هر لوله جوشكاري مي‌شدند.
اتصال يك لوله به لوله ديگر از طريق قرار گرفتن نرينه يك لوله در مادگي يك لوله ديگر است كه به وسيله پين با قطر 55 ميلي متر مستحكم مي‌گرديد. ميزان لقي مادگي و نرينه 2 سانتي‌متر و ميزان لقي پين داخل سوراخ‌ها 5 ميلي متر بود.
جوشكاري ميل‌گردها
براي جلوگيري از سرخوردن برزنت كه مثل كلاه دوخته شده و به وسيله آن در لوله بسته مي‌شود، دو عدد ميل‌گرد نمره 7 به فواصل 20 و 16 سانتي‌متر از سر لوله جوش داده مي‌شود، تا تعدادي از بسته‌هايي كه برزنت را به در لوله محكم مي‌كنند پشت ميل‌گردهاي مزبور قرار گيرند.
بارگيري، حمل و تخليه
اين كار كه ابزار آن پايپ‌لودر جراثقال و تريلي است، در چند مرحله صورت گرفت. بعد از ساخت لوله در كارخانه، لوله در محلي دپو شد. از محل دپو، بارگيري و بر روي سكوهاي جوشكاري قرار گرفت. پس از جوشكاري گوشواره‌ها و ميل‌گردها روي تريلي بارگيري شده و در گوشه‌اي از كارخانه دپو و يا به منطقه براي مصرف حمل شد.
بهتر بود كه سرعت حمل لوله از كارخانه و مصرف در منطقه يكسان باشد. براي چنين حالتي لولههاي روي سكوها مستقيماً توسط جراثقال زنجيري 40 تني تخليه مي‌گرديد.
چنانچه سكوها پر بود، در نزديكي سكوها تخليه شد؛ طوري كه قادر باشيم به سهولت به وسيله جراثقال زنجيري آنها را حمل و روي سكو قرار دهيم.
يكي از قسمتهايي كه بايد سازماندهي و برنامه‌ريزي و تداركات و وقت خاص روي آن انجام پذيرد، بارگيري و حمل و نقل و تخليه است. چنانچه توجه نشود ناهماهنگي و مشكلات اين كار اثرات تعيين كننده‌اي روي مجموعه ميگذارد.
براي بستن در لوله از برزنت استفاده مي‌كنيم.
الياف برزنت به صورتي كه به هم بافته شده قادرند در مقابل فشار آب براي داخل شدن به درون لوله مقاومت نمايند.و كششي كه به الياف وارد مي‌شود باعث پاره شدن تارها نگردد. در جريان اجرا هيچ‌گاه شاهد پاره شدن الياف برزنت نبوديم ولي ضعف برزنت در مقابل نفوذ آب به داخل و سرخوردن از سر لوله بوده است كه براي برطرف كردن آنها به صورت زير چاره‌انديشي شد:
استفاده از پلاستيك: براي جلوگيري از نفوذ آب از سوراخ‌هاي برزنت به داخل
استفاده از تسمه: براي نگه‌داشتن و محكم نمودن پارچه و پلاستيك و تا اندازه‌اي نفوذ آب از كنار پارچه به داخل براي هر كدام از لايه‌ها سه دور تسمه.
استفاده از ميل‌گرد: جهت جلوگيري از سرخوردن پارچه روي بدنه لوله.
استفاده از تخته: در مواقعي كه عمق رودخانه از 6 متر بيش‌تر مي‌شود، برزنت به تنهايي حتي با تقويت شدن به وسيله ميل‌گرد و غيره قادر نيست نيروهاي فشاري آب را تحمل نمايد.
گذاشتن تخته در پشت برزنت مشكل را حل مي‌كرد، تخته‌ها به صورت خورشيدي و طبق كه از داخل گذاشته مي‌شود و نبشي پشت آن جوش داده شده و طبق از بيرون كار گذاشته شده بود و روي آن برزنت نصب مي شد.
بهترين نوع آن به خصوص براي اعماق طبق از رو مي‌باشد كه به ضخامت 4 سانتي‌متر، با بسته‌ها و پشت‌بندهايي كه دارد مقاومت خوبي در مقابل فشار آب دارد. البته همين تخته در عمق حدود 10 متر در اثر فشار آب مي‌شكست.
استفاده از يك لايه برزنت روي لوله و سپس پلاستيك روي لوله براي آب‌بندي كفايت مي‌كند ولي براي اطمينان بيش‌تر و جلوگيري از پاره شدن پلاستيك در اثر خوردن به اطراف يك رو به برزنت ديگر روي پلاستيك كشيده مي‌شد. موقعي كه لوله روي سكو قرار مي‌گيرد، آماده است كه عمليات سربندي و آب‌بندي، توسط گروه سربندي انجام گيرد. زير پاي گروه بايد طوري آماده باشد كه بتواند با تسلط بر سر لوله كار خود را به خوبي انجام دهند.
آماده كردن برزنت دوخته شده، اندازه درآوردن پلاستيك، تكه كردن تسمه، آماده كردن بست تسمه، از جمله تداركات لازم براي آب‌بندي است.
نوع تسمه و بست آنها از نظر مرغوبيت و اندازه بودن بست‌ها با تسمه از موارد مهم است. دقت در كشيدن برنت به سر لوله و پلاستيك روي آن و سپس برزنت ديگر و بستن تسمه براي نگه‌داري هر يك از لايه‌ها و استفاده از تسمه‌كش از جمله كارهاي لازم در اين مرحله است.
تعداد افراد گروه آب‌بندي 23 نفر مي‌باشند، كه پس از آموزش‌هاي لازم كار خود را با دقت و هماهنگ انجام مي‌دهند.
سرپرست گروه هماهنگي خود را با ساير گروه‌ها بخصوص حمل و نصب بايد حفظ نمايد.
قبل از آباندازي، هر يك از لولههاي سربندي شده بايد مجدداً بازرسي و كنترل شود. چنانچه در اثر سهل‌انگاري نواقصي داشته و يا در مدتي كه روي سكو آماده بوده است خسارت ديده باشد برطرف گردد.
لوله‌اي كه از نظر آب‌بندي نقص داشته باشد و تحويل گروه حمل روي آب داده شود، مي‌تواند باعث وقت‌گيري خسارت و سوانح فراوان گردد كه اكثر اوقات جبران‌ناپذير است. مي‌توان گفت دقت در آب‌بندي لوله‌ها از مهم‌ترين مراحل اجراي عمليات بود و بايد اين كار با دقت انجام مي شد.
در رابطه با گروه‌هايي كه تشكيل داده بوديم عبارت بودند از: سربندي و آب‌بندي، آباندازي، حمل آبي، نصب. كه اينها گروههاي اصلي را تشكيل مي‌دادند. هر گروه مسئول و فرماندهي داشتند و يك مسئول هماهنگي نيز داشتيم كه نقش تعيين‌كننده‌اي را دارا بود. در سازماندهي ما قسمتي به نام پشتيبان كار و ستاد اجرايي وجود داشت كه متشكل از امور داخلي ـ تداركات ـ امور مالي و فرهنگي و ديگر الزامات يك ستاد بود. در قسمت فرهنگي برادران روحاني حضور داشتند كه در مورد توجيه برادران و مسائل فرهنگي و ايجاد روحيه و توجيه مسائل حفاظتي، نقش خوبي داشتند. در مورد حفاظت خوب كار كرديم، به طوري كه پرسنل و افرادي كه در نهر كار ميكردند از كار ديگر قسمت‌ها مطلع نبودند كه حتي اين لوله كه خارج مي‌شود به كجا مي‌رود و حق نداشتند به كنار رودخانه بروند. به جهت حفاظتي و اعزام تعدادي از برادران به شهرها در يك مقطع كاري مطرح شد كه طرح پل شكست خورده و بنا داريم كه اسكله بسازيم و اين قضيه رويش تأكيد شد و حتي يك جاده‌سازي هم كه آن طرف آب داشتيم، تعطيل كرديم. گفتن و جاانداختن مسئله شكست، زمينه خوبي در ميان افراد داشت و مي‌گفتند ديديد كه ما گفتيم!! لذا اسم طرح را هم به رمضان تغيير نام داديم و اين در صورتي بود كه موفقيت‌ها كاملاً برايمان روشن بود. و هدف از اين كار هم جلوگيري از انتقال موضوع توسط برادران به شهرها بود.
گروه آب‌بندي ابتدا در لوله‌ها را با يك لايه برزنت و چند تسمه و بعد پلاستيك و تسمه و در سومين قسمت مجدداً برزنت مي‌بستند كه با توجه به افزايش رديف تسمه‌‌ها و برزنت و جوش دادن دو رديف ميل‌گرد كار آب‌بندي را به نحو خوبي انجام مي‌داديم. اين آب‌بندي باعث مي‌شد كه لوله‌ها را به سرعت در آب حمل و نقل كنيم. و اين روال كه گروههاي آب‌بندي و حمل و نصب كاملاً به سرعت كارها را انجام مي‌دادند به طور منظم انجام مي‌پذيرفت. به مرور زمان در كنار سكوي شيب‌دار، سكوي افقي ساختيم كه سرعت عمل ما را بيش‌تر كرد.
استفاده از جراثقال‌هاي زنجيري 40 تني با راننده‌هاي ماهر در خصوص آباندازي قابل ذكر است، زيرا در موقع آباندازي بايد با احتياط لوله باز شود و توسط كمك‌راننده جراثقال لوله طوري هدايت شود كه برزنت‌ها پاره نشود. و در شيوه حمل لوله با روتورگ هم تغييراتي داديم بدين نحو كه هر روتورگ، دو لوله يكي در طرف راست و ديگري در طرف چپ به خود مي‌بست و طوري بسته مي‌شد كه اگر لوله با خطري يا برزنتهاي روي آن با پارگي مواجه مي‌شد بلافاصله غرق مي‌شد. ضمناً بايد بگويم بعد از كار آب‌بندي يك دفعه لوله را آزمايش مي‌كرديم زيرا اگر اين عمل خوب انجام نمي‌شد در حمل و كار و نصب دچار مشكل زيادي مي‌شديم كه بعداً توضيح خواهم داد.
گوشواره‌ها نيز نبايد كج مي شدند چون اگر اين اتفاق مي افتاد، نصب لوله ها ممكن نبود. حتي دستگيره‌ها كه در سكو جوش داده مي‌شد بايد در جاي خود جوشكاري مي‌شدند كه دو دستگيره براي نصب بر روتورگ و دو تاي ديگر براي كشيدن به محل نصب جوش داده مي‌شد.
آباندازي و به كارگيري روتورگ
براي اين كه بتوانيم لوله‌ها را داخل نهر بيندازيم بايد اسكله داشته باشيم، ويژگي اين اسكله بايد طوري باشد كه بتوان علاوه بر قراردادن لوله روي آن، آب‌بندي و سپس آباندازي نمود. وسيله‌اي كه براي آباندازي استفاده مي شد جراثقال زنجيري بود.
اسكله را مي‌توان به صورت شيب‌دار و افقي ساخت، اسكله افقي از نظر كارآيي براي آباندازي تك‌لوله كارآيي مناسب‌تري دارد. از تجربه اسكله شيب‌دار براي آباندازي لولههاي زوجي و يا بيش‌تر كه به هم وصل شده‌اند در طرح‌هاي خاص ديگر مي‌توان استفاده نمود .
براي ساخت اسكله از لولههاي 56 استفاده شد كه قسمت‌هاي اصلي آن براي حركت جراثقال در وسط و طرفين آن سكوهاي بارگيري لوله بود. لوله كه سربندي شد و آماده براي آباندازي، سيم بكسل‌هاي جراثقال كه دو سر آنها چنگك‌ها را بوسيله گوشواره‌هاي نرينه مهار كرده، جراثقال لوله را مهار و هدايت كرد به طوري كه طول لوله به موازات ساحل روي آب قرار گرفت.
البته قبلاً 4 عدد دستگيره به طرفين لوله جوش داده شده و قبل از آباندازي، طناب‌هايي كه در موقع نصب بايد آزاد شده و به وسيله آنها لوله را به سمت محل نصب بكشند به دو دستگيره وصل شده بودند.
نرينه آن به سادگي در مقابل مادگي لوله نصب شده قرار گرفته و مي‌توان به آساني پين گذاري نمود.
حمل تا محل نصب
پس از بارگيري روتورگ گروه حمل كه شامل 10 نفربودند( 7 نفر سوار روتورگ و 3 نفر در قايق امداد) در پشت سر يا جلوي روتورگ حركت كردند.
راهنمايي و توجه دادن روتورگ به موانع و كمك رساني در مواقع سانحه و جلوگيري از تردد قايق‌هاي ديگر از جمله كارهايي كه تا محل نصب توسط قايق امداد انجام گرفت. گروه حمل بايد در طول مسير، ارتباط خود را با فرماندهي گروه آباندازي و امداد ساحل و همچنين گروه نصب حفظ مي نمود تا در مواقعي كه اتفاقاتي بروز مي كرد يا مواردي مورد نياز بود كمك لازم را ارائه دهد. پاره شدن درِ لوله‌ها، شدت امواج و طوفان كه بعضي اوقات مانع جلو رفتن روتورگ مي‌شد، خراب شدن روتورگ كه احتمال منحرف شدن از مقصد اصلي را داشت و دچار جريان و امواج و انحراف از مسير مي‌گرديد و همچنين ساير اتفاقاتي كه در يك سفر دريايي با محموله‌اي حساس ممكن بود پيش بيايد، از جمله اتفاقات قابل پيش بيني بود. گروه حمل موقعي كه به نزديكي محل نصب مي‌رسيد، پس از اعلام آمادگي جهت تحويل گرفتن لوله از طرف گروه نصب به آرامي به طرف محل نصب راه مي‌افتاد و متناسب با جهت و ميزان امواج، حركت خود را به صورتي تنظيم مي‌كرد كه بتواند لوله را در مقابل لوله نصب شده قرار دهد. پس از پرت كردن طناب‌هايي متصل به دستگيرههاي لوله به سمت گروه نصب همزمان لوله را از روتورگ آزاد مي كرد تا گروه نصب بتواند به سرعت قبل از منحرف شدن لوله آن را به سمت خود بكشاند.
لوله ديگر را پس از نصب لوله اولي پس از دور زدن به همان طريق تحويل مي‌داد.
در مواقعي كه گروههاي حمل و نصب از مهارت كافي برخوردار باشند قادر خواهند بود كه دو لوله را همزمان تحويل دهند و روتورگ از ميان آنها آزاد شده، خارج گردد.
گروه نجات بايد هم براي گروه حمل و هم براي گروه نصب وجود مي‌داشت كه هميشه آماده بودند و دائماً با برادران ارتباط داشتند، زيرا مواردي را داشتيم كه جريان شديد، گروه حمل را به طرف خليج فارس كشيده بود و گاهي نيز طوفان مي شد كه بچه‌ها قادر نبودند روتورگ را كنترل كنند، از طرفي روتورگ‌ها هم قدرت خوبي نداشتند. گروه نجات آماده بود و به محض احساس خطر به كمك گروههاي ديگر مي‌شتافت.
پس از رسيدن گروه حمل به گروه نصب، گروه حمل طناب‌هايي را به دستگيرههاي لوله مي‌بستند و طناب را به طرف گروه نصب پرتاب ميكردند (اگر گروه نصب آماده تحويل‌گرفتن بود). كه در اين حال بعد از اطمينان لوله باز مي‌شد و روتورگ به سرعت از لوله فاصله مي‌گرفت.
گروه حمل بايد طوري خودش را با جريان آب تنظيم مي كرد كه لوله‌ها از محل نصب منحرف و يا دور نشوند، زيرا در اين صورت هدايت آنان به سمت كار، عملي بسيار دشوار مي شد. بايد گوشواره‌هاي هر لوله با گوشواره هاي لوله قبلي سريع ميزان شود وبا سرعت پين‌هاي آن نصب گردد. بعد از نصب هر لوله برادرها بايد تكبير مي گفتند و خداي را شكر مي كردند. لوله اول كه تحويل گرفته شد و نصب گرديد نوبت لوله بعدي شد كه روتورگ بايد دور ميزد و همان مراحل اوليه را طي مي نمود و اگر گروه نصب مهارت كافي داشته باشد قادر است دو لوله را در يك زمان تحويل بگيرد كه در اين حال دو لوله باز و روتورگ از وسط اين دو خارج مي‌شد.
نصب لوله شناور به لوله شناور نصب شده
گروه نصب كه تعداد آنها 26 نفرند پس از تحويل گرفتن لوله از گروه حمل به سرعت لوله را ميزان كرده و گوشواره‌ها را پينگذاري ميكردند. در اين‌جا مهارت، دقت، سرعت عمل و شهامت و فرماندهي قاطع از ضروريات مي‌باشد.
گاهي به خاطر شدت جريان آب، لوله به سادگي كشيده و يا جفت نمي‌شود و يا پينگذاري به سختي انجام مي‌گيرد. تأثيرات جزر و يا مد و شدت جريان، طوفاني و آرام بودن آب در نحوه فعاليت گروه اثر ميگذارد. اين گروه با تجربه‌اي كه بايد به سرعت به آن دست يابد، وضعيت‌هاي مختلف را شناخته و بر آنها تسلط مي يابد و از شرايط مختلف آب اروند و خليج فارس به نفع خود سود مي برد.
وقتي كه جريان آب زياد است نبايد لولههاي شناور زيادي را در روي آب نگه‌داشت.
شرايط غرق كردن لولههاي شناور متصل شده
عمليات غرق كه توسط گروه نصب، پس از نصب تعداد مناسبي لوله انجام مي‌گرفت، داراي شرايط و حالات مختلف بود.
زمان و شدت جريان جزر، زمان و شدت جريان مد، تلاطم آب، عمق رودخانه از عوامل مهم اثرگذاري در غرق كردن لوله ها يا چينش نهايي لوله ها بود.
عمليات غرق
غرق يعني بازكردن درِ لوله شناور كه آب به جاي هوا در داخل آن قرار گرفته و لوله به قعر رودخانه هدايت مي شود. همانطور كه مي‌دانيم هر لوله حدود 20000 ليتر گنجايش هوا دارد، پس از بازكردن درِ لوله به سرعت هوا خارج شده و از آب پر مي‌گردد. حجم زياد تخليه هوا و پر شدن آب در مدت زمان كم‌تر از 10 ثانيه تلاطم شديدي را به وجود مي‌آورد.
لوله‌ها كه توسط گوشواره به هم متصل شده‌اند با اندازه 41 درجه قادرند كه حول محور پيم‌ها دوران نمايند. با غرق كردن يك يا چند لوله، لولههاي خوابيده شده در بستر افزايش مي‌يابند و با اضافه شدن عمق تعداد لولههاي آويزان بيش‌تر مي‌شوند و در بستر، رودخانه‌ها به يكديگر متصل شوند.در اين مرحله از عمليات همزمان تعدادي از لوله ها روي بستر قرار گرفته و تعدادي بصورت معلق هستند و تعدادي نيز دربسته و روي آب شناورند.
غرق در اشكال مختلف
الف ـ تا عمق 6 متر:
برزنت نصب شده به در لوله ها بدون طبق تخته اي جوابگو است. بايد درِ لوله‌ها را يكي يكي باز كرد، يعني پس از غرق شدن يك لوله، درِ لوله‌ي ديگر را براي غرق آن باز كرد.
ب ـ در عمق بيش از 6 متر:
با اضافه شدن عمق،برزنتهاب نصب شده قدرت مقاومت در برابر فشار آب را ندارند و مجبور بوديم از طبقهاي تخته اي كمك بگيريم. اين لوله ها را در عمق بيش از 2 متر از سطح آب قرار مي داديم، اما بازكردن سر آنها مشكل بود.
بنابراين روش غرق كردن همزمان كه لوله‌ها پي‌در‌پي و به سرعت غرق مي‌شوند را امتحان كرديم كه الحمدالله نتيجه خوبي داشت.
پايان نصب به صورت شناوري
موقعي كه ديگر نمي‌توان از طريق شناور كردن، لوله ها را نصب نمود، از لولههاي خام استفاده مي‌كنيم و با پر كردن قسمت‌هاي رويي از لولههاي خام 56، تا سطحي كه بايد از لولههاي با قطر كم‌تر استفاده گردد، و پس از رگلاژ و با پر كردن پستي و بلندي، لولههاي با قطرهاي كوچكتر روي سطح نهايي چيده و روي آنها لوله‌ها را مطابق خط پروژه آسفالت مي‌ريزيم. آن‌گاه قادر هستيم كه روي پل با جراثقال و تريلي پيشروي كنيم، به همين ترتيب كارگذاري لوله‌ها از رو توسط جراثقال و تريلي حامل لوله و ريختن آسفالت پيش مي‌رود. به هر حال پل بعثت در روز سه شنبه مورخ 22/7/1365 به اتمام رسيد و مورد استفاده رزمندگان اسلام قرار گرفت.
منبع:
خاطراتي از هشت سال دفاع مقدس:نحوه ساختن پل بعثت بر اروند رود در منطقه عملياتي فاو تأليف مهندس سيد هاشم بني هاشمي- به نشر (با تغيير و ويرايش)
=====================================================
گفت و گو با شاه کار مهندسی جنگ دریکی از رودخانه های وحشی دنیا :
قصدمان مصاحبه با "مهندس محمد علی بیگی نژاد" از فعالین عرصه ی مهندسی جنگ در سالهای دفاع مقدس بود. بعد از چندین بار تماس گرفتن و قرار گذاشتن بلاخره قرار شد خودشان راننده بفرستند و ببرندمان محل کارشان برای مصاحبه_ خیلی با کلاس_ !
چون نمی دانستیم کجا قرار است برویم از شیشه ی ماشین خیابانها را با کمی اضطراب نگاه می کردم تا بالاخره رسیدیم به محوطه شرکت مناطق نفت خیز جنوب.
معلوم شد که آن مرد فعال روزهای جنگ ، حالا رئیس نقشه برداری مناطق نفت خیز جنوب است.
همین عنوان و البته سروصداهایی که از اتاق جلساتشان می آمد و بحثهایی که معلوم بود دور یک برگ نقشه صورت می گرفت و ما اندکی از آنها را می شنیدیم، کمی ترسانده مان ... ولی سرشان که خلوت شد و وارد اتاق که شدیم لبخندشان آراممان کرد. لبخندی که هنوز هم رنگ مردان بی ادعا را داشت....
گفتیم تا حالا از معنویت دفاع مقدس زیاد برایمان گفته اند و حالا می خواهیم از مهندسی و دانایی مردان جنگ بدانیم ... برق چشمانشان نشان از کوه خاطراتی داشت که حتما حالا در ذهنشان تازه شده بودند.
با پل بعثت شروع کردند . همان که علمای ارتش دنیا با عبارت "شاه کار مهندسی جنگ در رودخانه ی وحشی دنیا" از آن یاد کرده اند....
شنیدن اینکه خودشان از مسئولین اجرایی ساخت آن پل عظیم بوده اند نشان از آن داشت که در خدمت یکی از بزرگان گمنام روزگار نشسته ایم.
برای فتح فاو نیاز به پل بود . از طرف قرارگاه مهندسی جنگ اعلام شده بود بیایید پل بزنید . به همین راحتی!
حالا این پل چطور قرار بود روی آبی زده شود که در طول روز 4 بار جزرومد داشت و هر بار سطح آب آن بیش از 3 متر بالا و پایین می آمد؟ چطور آواکس های دشمن باید آن را نمی دیدند؟ چطور نیروهای عراقی و آمریکایی و عربستانی که در جزیره ی بوبیان مستقر بودند باید چشم هایشان بسته می شد؟ خدا می داند.... این ها همه سوال بود. سوالهای مهمی هم بود اما پل "باید" زده می شد.....
پلی که شناور نبود! 1200 متر طول ، 12 متر عرض و بیش 15 متر ارتفاع آن هم درست از کف دهانه ی خلیج فارس!
اینجایش را با اندوهی خاص تعریف می کردند: " بی ادعا آزمایش کردند ، بی نام ماندند و انجام دادند کاری را که در دنیا بی نظیر بود."
- : عراق آبادان را دور زده بود ، سمت رودخانه اروند دوطرف اروند دستشان بود. اگر می توانستند پلی بزنند حتما این کار را می کردند و آن وقت سقوط آبادان حتمی بود . اما نمی توانستند همچین پلی بزنند...
ما این کار را کردیم. در بدترین نقطه و با کمترین امکانات پل زده شد. پل بعثت را پل دانه تسبیحی هم می گویند، چون از لوله های زیادی که مانند دانه های تسبیح منظم کنار هم چیده و بسته شده اند ساخته شده بود.هر روز بیش از 100 لوله را در کف آب می خواباندیم . آن هم لوله ی 56 اینچ به طول 1.72 متر و وزن 7 تن با ضخامت 17 میل! . این لوله ها کاملا در یک راستا کار گذاشته می شد . در ارتفاع بالا به خاطر تراز کردن سطح لوله ها از لوله های با اقطار کمتر استفاده شد. و در آخر هم روی آنها 70 تا 80 سانتی متر آسفالت ریخته شد. آن هم تنها در مدت دو ماه!!
حتی وقتی اولین ردیف لوله ها را هم زدیم، باز هم بعضی از مسئولین باورشان نمی شد که بتوانیم این کار را به اتمام برسانیم... عراق ابتدا فکر می کرد این هم یک پل شناور است و تنها از دو طرف محکم شده بنابر این چند بار طرفین پل را بمباران کرد اما دید تنها چند لوله صدمه دید و پل همچنان پابرجاست....
باید روی لوله ها گوشواره زده می شد تا بتوان به هم متصل شان کرد. این گوشواره ها ساخته شد و هلالی به قطر لوله روی گوشواره زده شد تا به لوله وصل شود. 500 شاخه لوله در لوله سازی اهواز درست کردیم . گوشواره ها به آنها جوش شد. 10000 ورق 30 میلی ، 40000 ورق 17 میلی ، 10000 پین 60 میلی با طول 15 سانت و ....
با 450 نیرو در اهواز کارهای جوشکاری جابه جایی لوله ها و کارهای جانبی پل انجام می شدند . روی لوه های 56 اینچ رینگ میل گرد 10 جوش می دادیم. بعد برزنت به صورت کلاه می گذاشتیم رویش و درب لوله ها را می گرفتیم، با همین تسمه ها که کارتون ها را می بندند! اما باز می شد. هر طرف لوله 2 رینگ یکی با فاصله 5 سانت از بالای لوله و بعدی 7 سانتی متر جلوتر روی آنها جوش شد بعد 2 یا 3 تسمه می زدیم تا باز نشوند....لوله ها را شناور و سپس غرق می کردیم که همین هم مهندسی خاصی لازم داشت. برای ساخت پل آزمایشات مختلفی انجام شد. 2 تا لوله را بردیم به هم وصل کنیم – هر لوله به وزن 7 تن- که غرق شدند. چنان موجی در آب ایجاد کردند که باورمان نمی شد. بنابراین از آن پس ابتدا در آکواریوم ستاد کربلا آزمایش کردیم و سپس در مقیاس واقعی در نهری که به اروند می ریزد و بعد دوباره به اروند آمدیم....
کاش بودید و هیجانشان را می دیدید وقتی که می گفتند: "قلم نمی تواند گویای آن زمان باشد. عظمت این تصمیم گیری چیزی نبود جز لطف خدا که در ذهن جوانان گذاشته بود. همانطور که الان جوانان کارهایی انجام می دهند که دول غربی را انگشت به دهان می گذارند. جوانان ما بهترین ابداعات و اختراعات را دارند. غربی ها اصلا مشکلشان مسئله ی هسته ای ایران نیست بلکه مشکل، مغز متفکر ایرانی ست.... امام فرمودند: اگر بخواهیم می توانیم....خواستیم و توانستیم. من در شغل الانم هم همین اعتقاد را دارم که هیچ کار فردایمان نباید مثل امروزمان باشد حتی اگر می خواهیم یک میز کوچک بسازیم...."
و داغ دلشان تازه می شود وقتی از علت برچیده شدن پلی با آن عظمت می پرسم... :وقتی به من زنگ زدند و گفتند بیا برای جمع کردن پل من گفتم سرم برود این کار را نمی کنم. اصلا نمی توانم!... گفتند مزاحم تردد کشتی هاست . قبول ولی لااقل می توانستند از آن کار عظیم به قدر یک اسکله باقی بگذارند...
گفتم حالا چرا دوباره بازسازی اش نمی کنند به عنوان یک نماد از دفاع مقدس؟ گفت: ما که دیگر دل این کار را نداریم . دیگر وظیفه آدمهای دیگر و ارگان های دیگر است و بیایند و اگر می خواهند نماد های دفاع مقدس را بازسازی و حفظ کنند. اندوهگین بودند از غربت فرزندان ایثار گران.... و چقدر دلم سوخت از بعضی ها که جنگ را دستی دستی به موزه ها می سپارند و مردان جنگ را با این بغض ها رها می کنند.....
ابداع کننده پل را خواستیم، از شهید پور شریف برایمان گفت. مردی که اینگونه توصیفشان کرد:" مرد خالص خدا " .روحشان شاد.
ان شاءالله که در راه حفظ و دفاع از انقلاب و آرمان هایش، شرمنده ی این مردان مرد نباشیم....
==========================================================
شاهكار مهندسي ـ رزمي تاريخ دفاع مقدس
پل بعثت:
اگر توانستي قاعده و قانون طبيعت را بشكني، معجزه كرده‌اي. طبيعت يك سري قاعده و قانون دارد كه شكستن آن كار هر كسي نيست.
هيچ كس باور نمي‌كرد بشود در بحبوهه جنگ روي اروند خروشان، با آن جزر و مد زيادش و با آن عرض بلندش پل زد. اما جنگ ثابت كرد مرداني هستند كه كاري به قاعده و قانون طبيعت ندارند و يك «يا علي» مي‌گويند و مي‌زنند به آب. در هنگام جنگ تحمیلی نیازمند این بودیم تا مهمات، تدارکات، آمبولانس و تجهیزات زرهی سنگین را از رودخانه‌ها عبور دهیم.
برای همین تعدادی پل را طراحی کرده که از جمله آنها می‌توان به پل‌های «خضر »، «خیبر»، «کربلا» و «بعثت» اشاره کرد. پل «خضر» را دشمن هیچ گاه نتوانست شناسایی و یا منهدم کند چون به گونه‌ای طراحی شده بود که فضای کوچکی را بر روی رودخانه به خود اختصاص می‌داد و متحرک بود. در اجرای پل‌های خیبر و کربلا نیز ما با مشکلاتی روبرو شدیم چرا که این پل‌ها ثابت بودند و دشمن با بمباران آنها می‌توانست منهدم‌شان کند. در عملیات والفجر 8 با شش ماه تحقیق و بررسی و برگزاری جلسات به این نتیجه رسیدیم که بهتر است در دهانه اروندرود که حدود 600 متر عرض و 16 متر عمق دارد و در زمان جزر و مد به 900 متر عرض می‌رسید پل بعثت را نصب کنیم.
پل بعثت بر روی اروند رود در دهانه خلیج فارس
پل بعثت بر روی رودخانه اروند رود 1365
عملیات والفجر هشت، در دهه فجر سال 1364 آغاز شد و در 22 بهمن ماه همان سال، با اهتزاز پرچمِ گنبد مقدس رضوی، بر فرازِ مسجد جامع بندرِ استراتژیک فاو، به پیروزی رسید. برای آزاد سازی شهر فاو، رزمندگان اسلام، تمام قواعد نظامی کلاسیک را زیر پا گذاشته و از یکی از وحشی ترین رودخانه های جهان گذشتند. در دورترین افق های ذهنی کارشناسان نظامی رژیم بعث و متحدان غربی اش نمی گنجید که رزمندگان جوان و کم تجربه جمهوری اسلامی چنین ایده غیرممکنی را ممکن کنند و اروند رود را مهار نمایند.
پل بعثت
مرحله بعدی عملیات والفجر هشت، تامین یک راه پشتیبانی مطمئن و کم هزینه برای تدارکات رزمندگان مستقر در این شهر بود. با توجه به امکانات آن روز و وضعیت منحصر بفرد اروند رود به عنوان یکی از وحشی ترین رودخانه های جهان، ساخت پلی که بتواند، دو سوی این رودخانه را به هم وصل کند، نا ممکن به نظر می رسید . رزمندگاني كه در فاو بودند، بايد پشتيباني مي‌شدندچرا که امكانات و نيرو مي‌خواستند. احساس نیاز به بنایی بود که به آسانی منهدم نشود؛ دو پیشنهاد وجود داشت، اول ساخت تونل از اروند به فاو و دوم احداث پل بود که احداث پل به تصویب رسید و اجرای این طرح به نیروهای جهاد خراسان واگذار شد و در واقع والفجر هشت عملیاتی متکی به مهندسی بود. بعد از ۲۶ سال که از آن واقعه می گذرد پمپ هایی که در آن زمان ساخته شد هنوز موفق به ساخت مجدد آن نشده‌ایم. اﺣﺪاث ﭘﻞ ﺑﺮ روي رودﺧﺎﻧه اروﻧﺪ در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪھﺎن ﺟﻨﮓ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.از ﻧﻈﺮ ﻣﮭﻨﺪﺳﻲ اﺣﺪاث ﭘﻞ ﺑﺮ روي رودﺧﺎﻧﮫ اي ﺑﺎﺷﺮاﯾﻂ و ﻣﺸﺨﺼﺎت اروﻧﺪ در ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي ﻧﯿﺎز ﺑﮫ ﻣﺎھﮭﺎ وﻗﺖ و ﻣﺼﺎﻟﺢ اﻧﺒﻮھﻲ دارد. اﻣﺎ ﭘﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪھﺎن ﺟﻨﮓ ﺑﺎﯾﺪ درﮐﻤﺘﺮﯾﻦ زﻣﺎن، در اﺳﺘﺘﺎر و ﭘﻮﺷﺶ ﮐﺎﻣﻞ و ﺑﮫ دور از دﯾﺪ دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ ﮐﮫ ھﺮ روز ﺑﺎ ﺻﺪھﺎﭘﺮواز ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﻲ ﺑﮫ وﺳﯿﻠﮫ ھﻮاﭘﯿﻤﺎھﺎيﺟﺎﺳﻮﺳﻲ و دﯾﺪ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺎھﻮاره ھﺎي ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ در ﻣﻨﻄﻘﮫ داﺷﺖ و از ھﻤﮫ ﻣﮭﻤﺘﺮﻣﻘﺎوم در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻤﺒﺎران و ﮔﻠﻮﻟﮫ ﺑﺎران ﻋﺮاق.ﺑﺎﺷﺪ
پل بعثت
بواسطه ضرورت احداث پلی مقاوم در قسمت‌های جنوبی فاو پشتیبانی مهندسی جنگ و جهاد(پ م ج ج) پلی بالای خیبر ساخت که روزها باز می شد و شبها بسته بود در آن زمان عمق رود اروند ۱۶ متر بود که باجریان مد چندین متر به این عمق اضافه می‌شد ،این پل زیر آب ساخته شد اما توسط نیروهای عراقی بمباران شد که مرمت شد و این پل غرق شدنی نبود، قبل از والفجر هشت، پلهايي روي اروند زده بودند، اما اروند هيچ كدام را تحمل نكرده بود و همه را بلعيده بود. يك پل به نام فجر ساخته شد كه شبها آن را نصب ميكردند و روزها جمعش ميكردند، اين پل نيز توان انتقال حجم نيروها و امكانات را نداشت و كارآمد نبود و بايد پلي محكم و مطمئن ساخته می شد تا بتواند در شبانه‌روز تجهيزات و تداركات و مهمات را به آساني به آن سوي آب برسانند. پل بعثت، به طول 900 متر و عرض 12 متر روي اروند زده شد تا چشم جهانيان را خيره كند.
پل بعثت
پل بعثت از ۳۴۰۰ لوله(مجموع لوله های ساخته شده 5000 عدد بود) به طول ۱۲ متر و قطر ۱/۴۲ متر و ضخامت ۱۶ میلی متری از نوع فولاد "60 st " تشکیل شده است . این لوله ها در هر ردیف به وسیله اتصالات گوشواره ای به هم زنجیر و متصل شده و سپس در بستر رودخانه متناسب با عرض آن ، از کف تا یک متر بالاتر از سطح رودخانه پهن و ردیف شده اند . هر ردیف روی ردیف قبلی به گونه ای قرارگرفته است که شکل شبکه لانه زنبوری را به وجود آورده اند . روی آخرین ردیف پس از تراز کردن سطح فوقانی به وسیله لوله هایی با قطر متفاوت ، به مقدار و ضخامت لازم آسفالت ریخته شده است . چون روز استقرار نیروهای مهندسی جهاد خراسان در منطقه ، در تاریخ دوشنبه ۱۷/۱/۱۳۶۵ و مصادف با روزهای نزدیک به عید مبعث حضرت رسول اکرم (ص) بود ، این پل ، " بعثت " نامیده شد . طراح و ناظر ساخت این پل ، مهندس بهروز پورشریفی فرمانده عملیات مهندسی پشتیبانی جنگ جهاد سازندگی بود که در یک سانحه رانندگی در سال ۱۳۷۴ در گذشت .
یکی از مشکلات عمده سازندگان پل حمل لوله‌های ساخته شده بود چرا که هر کامیون توانایی حمل سه لوله را داشت و ساخت این پل حدود 70 میلیون دلار هزینه دربرداشت. 80 درصد نیروهای همکار در ساخت پل دانشجویان فنی سراسر کشور و بخصوص شریف بودند که در قالب اردوهای 22 روزه یا 45 روزه به جبهه های حق علیه باطل اعزام شده بودند.ساخت پل شش ماه به طول کشید و دشمن در طول جنگ از هر سلاحي استفاده كرد كه پل را از بين ببرد، اما نتوانست.
پل بعثت در روی اروند رود
بچه‌ها دو طرف لوله‌ها را بسته بودند كه لوله‌ها در آب غرق نشوند. بعد از اينكه كار اتصال لوله‌ها انجام مي‌شد، در لوله‌ها را باز ميكردند تا آب با فشار از لوله‌ها عبور كند و لوله‌ها به زير اب بروند و غرق شوند. بعد روي لوله‌ها را زير سازي و آسفالت ميكردند. عراق ده ها بار این پل را مورد بمباران هوایی قرار داد اما حداکثر خسارات وارده بر آن ، تعویض چند لوله ی فولادی بود و بس.از قسمت‌های مهم اجرای این پل نحوه آسفالت‌ریزی آن بود که دانشجویان دانشگاه امیرکبیر آن را به اجرا درآوردند. ساخت این پروژه تماماً در شب انجام شد اما روز آخر بچه‌ها تا ساعت 9 صبح و روشن شدن هوا بر روی پل کار کردند. حدود 1000 نفر از بچه‌ها روی پل بودند و هر لحظه امکان داشت که دشمن آنجا را بمباران کند بنابراین به بچه‌های سپاه گفته شد تا تیر هوایی شلیک کنند تا آنها محل را ترک کنند و اینگونه شد که این بچه‌ها پل را ترک کردند، چرا که حفظ جان آنها خیلی مهم بود.
پل بعثت، شاهكار مهندسي ـ رزمي تاريخ دفاع مقدس در روز ﺳﮫ ﺷﻨﺒﮫ ﻣﻮرخ 22/7/1365 ﺑﮫ اﺗﻤﺎم رﺳﯿﺪ و ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده رزﻣﻨﺪﮔﺎن اﺳﻼم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و برخي از قطعات اين پل، امروز در گلزار شهداي خرمشهر است و برخي ديگر، همانجا كنار اروند، به تماشا نشسته است. تماشاي همت شيرمرداني كه او را خلق كردند و از روي او گذشتند و سندي بر هنر و اراده جوانان اين مرز و بوم افزودند.
===========================================================
منوی اصلی
وصیتنامه و زندگینامه شهدا
.gif)
.gif)
آمار کاربران
آمـار بـازدیـد سـایـت
